re: Μίσχος και Αναάσταση

Επειδή κάποιοι φίλοι διάβασαν το περασμένο άρθρο σε σχέση με τη νεοκουλτούρα, θέλω να γίνω περισσότερο σαφής. Για κανένα λόγο δεν κατακρίνω τα προϊόντα της Νεώτερης Τέχνης. Άλλωστε, η τέχνη σε όλες τις εποχές, από τον άνθρωπο των σπηλαίων ως σήμερα, αποτελεί μορφή έκφρασης. Αυτό το οποίο με ενοχλεί είναι η αντίληψη των θιασωτών αυτής της Νεώτερης Τέχνης που στο πλαίσιο της "αλλαγής" την οποία πρεσβεύουν φθάνουν στο σημείο να αμφισβητούν τον πλούτο των κλασικών τεχνών, να τις χαρακτηρίζουν ως αποτελέσματα μιας "χ" πολιτικής κατάστασης κ.λπ. Σίγουρα, με κάποιες πολιτικές καταστάσεις, αυτές που θέλουν να υποσκελίσουν την ελευθερία του ατόμου, ούτε εγώ συμφωνώ... Παρά ταύτα, επ' ουδενί δεν μπορούμε να χαρακτηρίσουμε τη Βυζαντινή Τέχνη, φερ' ειπείν, υποδεέστερη κάποιας άλλης, μόνο και μόνο επειδή το πολίτευμα του Βυζαντίου ήταν απολυταρχικό. Αν κρίνουμε έτσι μια ροπή της Τέχνης, κρίνουμε κατά κύριο λόγο αντιεπιστημονικά φθάνοντας σε ένα επίπεδο φρικτής ξερολίστικης στάσης... Και το ξαναλέω, κατευθυνόμενος στη χθεσινή παρέα στο "Σκουφάκι", την Τέχνη τη κρίνουμε ανάλογα με την εποχή που αυτή δημιουργήθηκε! Προπάντως, γνωρίζοντας το κοινωνικό γίγνεσθαι και το ιστορικό της πλαίσιο... Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι επιστήμες όπως η αρχαιολογία και η Ιστορία της Τέχνης αποτελούν καθρέφτη αυτής της ίδιας ιστορικής πραγματικότητας!
Αναφερόμενος στο παρόν, δεν κρίνω τη Τέχνη, προς Θεού... Χαρακτηρίζω όμως αυτή τη στάση ορισμένων συγχρόνων μου οι οποίοι με μια παντιέρα " Ανακαίνισης του κόσμου προς το καλύτερο", φθάνουν να κρίνουν και να απορρίψουν αυτή την Ιστορία μας και τα καλλιτεχνικά βιώματα του Λαού μας. Διότι, η Ελληνική Τέχνη, θεωρώ, ότι ποτέ δεν αποστασιοποιήθηκε από το ελληνικό, κοινό βίωμα. Ποτέ δεν κοίταξε ακαδημαϊκά το Λαό αλλά μίλησε μια γλώσσα "όμοιος τω ομοίω".
Κι αυτή είναι η μεγάλη μαγεία της Ελληνικής μας Τέχνης: Από τον αττικό αμφορέα πάνω στο οποίο αναπαρίσταται η πομπή των Παναθηναίων, από τα παιδάκια που παίζουν γύρω-γύρω όλοι στη παράσταση της βάπτισης του Κυρίου στο Πρωτάτο των Καρέων-έργο του κυρ Μανουήλ Πανσέληνου ως το Νυμφίο του Γύζη και τις τοιχογραφίες στον Άγιο Ανδρέα- πλ. Αμερικής του Κόντογλου! Δεν μπορεί-όπως και στη γλώσσα μας ή στη μουσική- να διαβάλλεται αυτή η αλήθεια του κοινού Ελληνικού Πολιτισμού.